Prava iz porezno-dužničkog odnosa, osim plaćanjem, prijebojem i otpisom, mogu prestati i zastarom. Pri tom, Opći porezni zakon predstavlja zajednički temelj poreznog sustava glede utvrđivanja zastare prava na naplatu poreznih i drugih javnih davanja. Zastara prava na naplatu poreznog duga ili porezna zastara kao legitimno očekivanje mogla bi se definirati i kao institut koji uspostavlja pravičnu ravnotežu između države i građana u smislu članka 14. stavka 2. Ustava Republike Hrvatske koji propisuje „da su svi pred zakonom jednaki“. Zastara ima za posljedicu da se neko pravo nakon isteka jedinstvenog roka zastare ne može naplatiti. Porezna uprava nema zakonske osnove za naplatu poreznog duga koji u tom vremenu, uz primjenu svih dopuštenih mjera nije uspjela naplatiti, jer su protekom tog roka prestala prava i obveze iz porezno-dužničkog odnosa. Stoga porezno tijelo ne može donijeti rješenje o ovrsi za zastarjele obveze. Prava i obveze koja proizlaze iz upravnih odnosa između poreznih obveznika i poreznog tijela propisana su Općim poreznim zakonom koji sadrži i odredbe o zastari prava na naplatu poreznih dugovanja. U radu se, nakon uvodnog dijela u kojem se prikazuje institut zastare u pravnoj teoriji, nastoji naglasiti posebnost uređenja zastare kao instituta upravnog prava u poreznom pravu. Definiran je pojam zastare, rokovi zastare, koja porezna tijela i na koji način odlučuju o poreznoj zastari i koje su okolnosti koje utječu na utvrđivanje zastare. Opisan je postupak utvrđivanja zastare prava na naplatu po službenoj dužnosti i prema zahtjevu poreznog obveznika. U radu su korištene stručne upute vezane za postupak utvrđivanja porezne zastare, stručna literatura i stručni članci te odredbe Općeg poreznog zakona, Zakona o te web stranica Porezne uprave.